Życie w rozproszonym świetle. Eseje Jacek Gutorow, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 2016. Wstęp (fragment) O więk­szo­ści za­war­tych w tej książ­ce tek­stów moż­na po­wie­dzieć, że to ese­je o am­bi­cjach bio­gra­ficz­nych. Nie cho­dzi wszak­że o kla­sycz­nie ro­zu­mia­ny pa­ra­dyg­mat ga­tun­ko­wy. Tra­dy­cyj­ne ży­cio­pi­sa­nie po­zo­sta­je poza za­się­giem mo­ich za­in­te­re­so­wań. Zaj­mu­je mnie tu­taj bio­gra­fia my­śli, wy­obraź­ni i wraż­li­wo­ści, a for­mą szcze­gól­nie mi bli­ską jest wy­pra­co­wa­na w kul­tu­rze an­glo­sa­skiej kon­wen­cja bio­gra­fii in­te­lek­tu­al­nej, sku­pia­ją­cej się na roz­wo­ju, sta­tu­sie i miej­scu świa­do­mo­ści kry­tycz­nej. Czy­ta­jąc po­now­nie tek­sty na­pi­sa­ne na prze­strze­ni kil­ku­na­stu lat, za­uwa­ży­łem, że prze­wi­ja się przez nie chęć od­na­le­zie­nia kry­tycz­ne­go ję­zy­ka eg­zy­sten­cji, bez fał­szu­ją­cych naj­czę­ściej uogól­nień, za to z ca­łym ba­ga­żem idio­syn­kra­zji i nie­po­wta­rzal­nych zna­mion kon­kret­nej my­śli. Z tego sa­me­go po­wo­du … Czytaj dalej Życie w rozproszonym świetle. Eseje Jacek Gutorow – „Na­zwa pod­da­je się ka­ta­li­zie: moż­na ją wy­peł­niać, roz­cią­gać, za­peł­niać luki jej se­micz­ne­go rusz­to­wa­nia na nie­skoń­czo­ną ilość spo­so­bów”. Na­zwa cią­gnie za sobą łunę zna­czeń, sko­ja­rzeń i ję­zy­ko­wych po­wi­do­ków po­głę­bia­ją­cych efekt zwie­lo­krot­nie­nia i wid­mo­wo­ści.