Świństwo (Truizmy) Marie Darrieussecq -„Przez okno widziałam, jak ludzie wchodzą i wychodzą. Starannie unikałam jakichkolwiek spotkań, wszyscy mieli takie miny, jakby wiedzieli, dokąd zmierzają i co będą robić potem. Ja nie robiłam nic, patrzyłam w telewizor, kąpałam się pod prysznicem.”
Marie Darrieussecq Świństwo (Truizmy), przełożyła Barbara Walicka, Wydawnictwo Karakter, Kraków 2018.
Opis wydawnictwa https://www.karakter.pl/ksiazki/swinstwo-truizmy
Intrygująca to za mało powiedziane, książka z konkretnym ładunkiem i przesłaniem, ale ono dla każdego może być inne. Niewiele ponad sto stron, czyta się bardzo szybko, gdyż lektura jest wciągająca. Język jakim posługuje się Marie Darrieussecq jest dosadny, miejscami brutalny, odzwierciedla przemiany zachodzące w głównej bohaterce oraz otaczającym ją społeczeństwie.
Metamorfoza jest jednym z istotnych tematów, jakie Marie Darrieussecq porusza w swojej powieści. Przemiana głównej bohaterki odbywa się dwupłaszczyznowo, pierwsze sygnały wysyła ciało, niejako buntując się przeciwko przedmiotowości z jaką jest traktowane nie tylko przez otoczenie, ale i przez samą kobietę. Metamorfoza z wolna zachodzi również w umyśle, jednak brak jej trwałości, jakby ociężały umysł, nieprzywykły do samostanowienia z trudem kontrolował prawdziwą naturę. Bohaterka początkowo jest jakby ubezwłasnowolniona, bez świadomości swego zniewolenia. By zaistnieć, jako jednostka musi przejść długą i wyboistą drogę, pełną upokorzeń i wyrzeczeń. Stawanie się sobą jest długotrwałym procesem, tylko kim właściwie jest owa istota? Może jest czymś, czego nie da się jednoznacznie zdefiniować, czymś pomiędzy, w trakcie przemian.
Zwinęłam się we własnym zapachu, żeby być jeszcze bardziej sobą.
Przez okno widziałam, jak ludzie wchodzą i wychodzą. Starannie unikałam jakichkolwiek spotkań, wszyscy mieli takie miny, jakby wiedzieli, dokąd zmierzają i co będą robić potem. Ja nie robiłam nic, patrzyłam w telewizor, kąpałam się pod prysznicem.
Rano miałam mieć próbę do spotu reklamowego, występowałam zamiast aktorki, która właśnie dopuściła się zdrady stanu. Niestety, znów złapały mnie straszne skurcze w krzyżu – pomyślałam, że bardzo źle się składa, iż dzieje się to właśnie teraz, kiedy znalazłam pracę. Przypuszczałam, że może to nowotwór, że rozwijają się we mnie chore komórki, ponieważ nie żyłam w zgodzie z własnym ciałem.
Teraz wiem, że przy najmniejszej burzy trzeba się mocno skupić, żeby zachować spokój, nie poddać się lękowi napływającemu do brzucha i powstrzymać przerażenie, jakie zagnieździło się w brzuchach zwierząt od czasu pierwszej nawałnicy, która nawiedziła świat. Ze śmiercią jest podobnie. Śmierć unosi się wokół mnie, a ja muszę zachować spokój.